Στο γιουσουρούμ ο Ντερτιλής
φέρνει δυο βόλτες κουρελής
γέρο παλιόμαγκα σε σκονισμένο ράφι
Ήταν μαγκιόρος μπεσαλής
και στις γυναίκες σεβνταλής
μόνος απόμεινε απ’ το παλιό τ’ αράφι
Τι θέλεις γέρο τι κοιτάς;
σε ξένο κόσμο περπατάς
Σαρανταπέντε καψηλά
εκεί στο ράφι χαμηλά
το μπουζουκάκι με το χέρι το σπασμένο
Πάρ’ το ρε γέρο όσο θες
πάρ’ το και τζάμπα αν το θες
πάρ’ το να ρίχνεις τον χαβά σου τον θλιμμένο
Ο Ντερτιλής στο δειλινό
πικρό μαράζι στο στενό
με το σπασμένο τ’ αηδόνι, τι να λένε;
Μ’ έναν Μανέτα Ταβλιανό
μες στο ρημάδι τ’αδειανό
παλιό τεφτέρι ξεφυλλίζουνε και κλαίνε
|
Sto giusurum o Ntertilís
férni dio vóltes kurelís
géro paliómagka se skonisméno ráfi
Ήtan magkióros besalís
ke stis ginekes sevntalís
mónos apómine ap’ to palió t’ aráfi
Ti thélis géro ti kitás;
se kséno kósmo perpatás
Sarantapénte kapsilá
eki sto ráfi chamilá
to buzukáki me to chéri to spasméno
Pár’ to re géro óso thes
pár’ to ke tzába an to thes
pár’ to na ríchnis ton chavá su ton thlimméno
O Ntertilís sto dilinó
pikró marázi sto stenó
me to spasméno t’ aidóni, ti na léne;
M’ énan Manéta Tavlianó
mes sto rimádi t’adianó
palió teftéri ksefillízune ke klene
|