|
Τώρα που γύρισες μετανιωμένη πίσω
τη χάρη κάνε μου και τίποτα μην πεις,
δώσ’ μου τη δύναμη τα μάτια μου να κλείσω
η ευτυχία είναι κόρη της σιωπής.
Ας πούμε αν θες πως έφυγες εχθές,
πως έλειψες μονάχα μία μέρα.
Η αλήθεια πονά ραγίζει βουνά,
ποτέ μην την πεις πουθενά.
Γι’ αυτόν που αγάπησες ποτέ μη μου μιλήσεις,
ας πούμε ότι ήτανε αγέρας, κεραυνός
κι αν τονε θυμηθείς κι αθέλητα δακρύσεις,
πες ότι μπήκε μες στα μάτια σου καπνός.
Ας πούμε αν θες πως έφυγες εχθές,
πως έλειψες μονάχα μία μέρα.
Η αλήθεια πονά ραγίζει βουνά,
ποτέ μην την πεις πουθενά
|
Tóra pu girises metanioméni píso
ti chári káne mu ke típota min pis,
dós’ mu ti dínami ta mátia mu na kliso
i eftichía ine kóri tis siopís.
As pume an thes pos éfiges echthés,
pos élipses monácha mía méra.
I alíthia poná ragizi vuná,
poté min tin pis puthená.
Gi’ aftón pu agápises poté mi mu milísis,
as pume óti ítane agéras, keravnós
ki an tone thimithis ki athélita dakrísis,
pes óti bíke mes sta mátia su kapnós.
As pume an thes pos éfiges echthés,
pos élipses monácha mía méra.
I alíthia poná ragizi vuná,
poté min tin pis puthená
|
