Τι το λες και δεν το κάνεις
αχ πως θα μ’ αρνηθείς,
πως θα μ’ αρνηθείς;
Μήπως πόνεσες ποτέ σου
για να με σκεφτείς,
για να με σκεφτείς;
Για τον έρωτά σου
φαρμάκια έχω πιει
και θα πιω ακόμα ένα.
Τι θα γίνει δηλαδή,
αν θα πιω ακόμα ένα
τι θα γίνει δηλαδή;
Αχ, συμπόνια δεν ζητώ
από την σκληρή καρδιά σου
μια και δε με θες κοντά σου,
άφησέ με να πονώ.
Τι το λες και δεν το κάνεις
αχ τι το συζητάς,
φύγε κι άσε με στον πόνο
κι όπου θες να πας.
Για τον έρωτά σου
φαρμάκια έχω πιει
και θα πιω ακόμα ένα.
Τι θα γίνει δηλαδή
κι αν θα πιω ακόμα ένα,
τι θα γίνει δηλαδή;
Αχ, συμπόνια δεν ζητώ
από την σκληρή καρδιά σου
μια και δε με θες κοντά σου,
άφησέ με να πονώ.
|
Ti to les ke den to kánis
ach pos tha m’ arnithis,
pos tha m’ arnithis;
Mípos póneses poté su
gia na me skeftis,
gia na me skeftis;
Gia ton érotá su
farmákia écho pii
ke tha pio akóma éna.
Ti tha gini diladí,
an tha pio akóma éna
ti tha gini diladí;
Ach, sibónia den zitó
apó tin sklirí kardiá su
mia ke de me thes kontá su,
áfisé me na ponó.
Ti to les ke den to kánis
ach ti to sizitás,
fíge ki áse me ston póno
ki ópu thes na pas.
Gia ton érotá su
farmákia écho pii
ke tha pio akóma éna.
Ti tha gini diladí
ki an tha pio akóma éna,
ti tha gini diladí;
Ach, sibónia den zitó
apó tin sklirí kardiá su
mia ke de me thes kontá su,
áfisé me na ponó.
|