|
Ε, και να ’ρθει το Σαββάτο
να λαλήσει η γειτονιά.
Να σεργιανούν στο μόλο τα κορίτσια
και ν’ ακουστεί γλυκιά διπλοπενιά.
Ε, και τέλειωσ’ η βδομάδα,
ξημερώνει η Πασχαλιά.
Η μάνα μας ασβέστωσε το σπίτι
και στην καρδιά μας φύτρωσαν πουλιά.
Ε, το μεροκάματό μας
γίνηκε γλυκό κρασί.
Τη νύχτα περπατάμε στο φεγγάρι
και το πρωί μιλάμε στη βροχή.
|
E, ke na ’rthi to Savváto
na lalísi i gitoniá.
Na sergianun sto mólo ta korítsia
ke n’ akusti glikiá diplopeniá.
E, ke télios’ i vdomáda,
ksimeróni i Paschaliá.
I mána mas asvéstose to spíti
ke stin kardiá mas fítrosan puliá.
E, to merokámató mas
ginike glikó krasí.
Ti níchta perpatáme sto fengári
ke to pri miláme sti vrochí.
|
