|
Εν ονόματι Κυρίου
νύχτες μαρτυρίου
και δαίμονες
Σου ζήτησα φωτιά
μα εσύ να κάψεις τα φριχτά
της μνήμης μου επέμενες.
Τι είν’ ο άνθρωπος τι το μυαλό του
σκιά και σύννεφο σιωπή και αίμα
ποιος ξέφυγε ποτέ απ’ τον εαυτό του
για να μας δείξει την οδό
και το νερό το σιωπηλό
που πνίγει το είδωλο του.
Εν ονόματι Κυρίου
χαρτί εισιτηρίου
για την ανάσταση
Μου ζήτησες αργά
να κατεβάσω τα ρολά
στης τρέλας την παράσταση.
Τι είν’ ο άνθρωπος τι το μυαλό του
σκιά και σύννεφο πληγή και αίμα
ποιος ξέφυγε ποτέ απ’ τον εαυτό του
για να μας δείξει την οδό
και το νερό το σιωπηλό
που πνίγει το είδωλο του.
Τι είν’ ο άνθρωπος τι η καρδιά του
στο βίο του ασώτου θα το βρεις
ποιος βγήκε κάποτε απ’ τα όνειρά του
χωρίς τα χώματα κάποιας πληγής.
|
En onómati Kiríu
níchtes martiríu
ke demones
Su zítisa fotiá
ma esí na kápsis ta frichtá
tis mnímis mu epémenes.
Ti in’ o ánthropos ti to mialó tu
skiá ke sínnefo siopí ke ema
pios kséfige poté ap’ ton eaftó tu
gia na mas diksi tin odó
ke to neró to siopiló
pu pnígi to idolo tu.
En onómati Kiríu
chartí isitiríu
gia tin anástasi
Mu zítises argá
na kateváso ta rolá
stis trélas tin parástasi.
Ti in’ o ánthropos ti to mialó tu
skiá ke sínnefo pligí ke ema
pios kséfige poté ap’ ton eaftó tu
gia na mas diksi tin odó
ke to neró to siopiló
pu pnígi to idolo tu.
Ti in’ o ánthropos ti i kardiá tu
sto vío tu asótu tha to vris
pios vgíke kápote ap’ ta ónirá tu
chorís ta chómata kápias pligís.
|
