Αυτό το άλλο μου μισό
που όλοι λένε ξένο
όσο κι αν λέω το μισώ
το `χω αγαπημένο
Αυτό με βγάζει στον αφρό
αυτό στο κατακάθι
κι από της μνήμης τον ανθό
στης λησμονιάς τ’ αγκάθι
Δυο ψυχές στο ίδιο σώμα
δυο κορμιά σε μια ψυχή
ρίζες έχω εδώ στο χώμα
δέντρο είμαι σ’ άλλη γη
Το πριν το τώρα το μετά
κι αυτό που λέμε χρόνο
ποτέ δε μέτρησα σωστά
και βούλιαξα στον πόνο
Αυτό με βγάζει στον αφρό
αυτό στο κατακάθι
κι από της μνήμης τον ανθό
στης λησμονιάς τ’ αγκάθι
|
Aftó to állo mu misó
pu óli léne kséno
óso ki an léo to misó
to `cho agapiméno
Aftó me vgázi ston afró
aftó sto katakáthi
ki apó tis mnímis ton anthó
stis lismoniás t’ agkáthi
Dio psichés sto ídio sóma
dio kormiá se mia psichí
rízes écho edó sto chóma
déntro ime s’ álli gi
To prin to tóra to metá
ki aftó pu léme chróno
poté de métrisa sostá
ke vuliaksa ston póno
Aftó me vgázi ston afró
aftó sto katakáthi
ki apó tis mnímis ton anthó
stis lismoniás t’ agkáthi
|