Εγώ για σένανε πεθαίνω,
μόνο για σένα που αγαπώ,
αν φύγεις κάποτε, δε θα ’χω
δε θα ’χω λόγους πια να ζω.
Αρνήσου με και σκότωσέ με
κι όταν κομμάτια θα με βρουν,
άλλοθι θα ‘χεις, και να θέλουν,
να σε δικάσουν δεν μπορούν.
Εγώ, μέσα στα δυο σου χέρια,
ξαναγεννιέμαι κάθε αυγή,
κι αν θα μου φύγεις, νταραβέρια
δε θέλω πια με τη ζωή.
Αρνήσου με και σκότωσέ με
κι όταν κομμάτια θα με βρουν,
άλλοθι θα ‘χεις, και να θέλουν,
να σε δικάσουν δεν μπορούν.
|
Egó gia sénane petheno,
móno gia séna pu agapó,
an fígis kápote, de tha ’cho
de tha ’cho lógus pia na zo.
Arnísu me ke skótosé me
ki ótan kommátia tha me vrun,
állothi tha ‘chis, ke na thélun,
na se dikásun den borun.
Egó, mésa sta dio su chéria,
ksanagenniéme káthe avgí,
ki an tha mu fígis, ntaravéria
de thélo pia me ti zoí.
Arnísu me ke skótosé me
ki ótan kommátia tha me vrun,
állothi tha ‘chis, ke na thélun,
na se dikásun den borun.
|