Ποιος να το ξέρει πως κάθε σταγόνα,
κάθε σταγόνα της βροχής κι ένα λουλούδι τρυφερό
κάθε λουλούδι μια πεταλούδα το τρυγά
Κι εγώ το ξέρω πως μέσα στο άπειρο αυτό
κάποιος θυμάται ότι ζω και δε με ξεχνά
Ναι, πάντοτε εγώ μόνη δε θα ‘μαι μέσα στο άπειρο αυτό
και κάποτε θα βρω λίγη αγάπη αληθινή
Ποτέ δε θα ‘μαι μόνη πια μες στην ερημιά,
μες στην ερημιά.
Ναι, το ξέρω πως μόνη δε θα ‘μαι
πάντα στο άπειρο αυτό και μια μέρα λαχταρώ
όνειρο να ‘ρθεις αγαπημένο
και της ζωής μου τυχερό πεπρωμένο
|
Pios na to kséri pos káthe stagóna,
káthe stagóna tis vrochís ki éna luludi triferó
káthe luludi mia petaluda to trigá
Ki egó to kséro pos mésa sto ápiro aftó
kápios thimáte óti zo ke de me ksechná
Ne, pántote egó móni de tha ‘me mésa sto ápiro aftó
ke kápote tha vro lígi agápi alithiní
Poté de tha ‘me móni pia mes stin erimiá,
mes stin erimiá.
Ne, to kséro pos móni de tha ‘me
pánta sto ápiro aftó ke mia méra lachtaró
óniro na ‘rthis agapiméno
ke tis zoís mu ticheró peproméno
|