Ζάλη μεγάλη έχω στο κεφάλι
και σκοτούρα στην ψυχή,
κάποιο φουστάνι πείσματα μου κάνει
κι όλο είμαι στην αρχή.
Αδερφέ μου, κομπολόι έχω κάνει τους καημούς
και παρτίδες έχω ανοίξει με τους αναστεναγμούς,
και παρτίδες έχω ανοίξει με τους αναστεναγμούς.
Πρώτο σοκάκι, δεύτερο πορτάκι,
τριγυρίζω να με δει,
μα το φουστάνι πάει να με τρελάνει,
είμαι άτυχο παιδί.
Αδερφέ μου, κομπολόι έχω κάνει τους καημούς
και παρτίδες έχω ανοίξει με τους αναστεναγμούς,
και παρτίδες έχω ανοίξει με τους αναστεναγμούς.
|
Záli megáli écho sto kefáli
ke skotura stin psichí,
kápio fustáni pismata mu káni
ki ólo ime stin archí.
Aderfé mu, kobolói écho káni tus kaimus
ke partídes écho aniksi me tus anastenagmus,
ke partídes écho aniksi me tus anastenagmus.
Próto sokáki, deftero portáki,
trigirízo na me di,
ma to fustáni pái na me treláni,
ime áticho pedí.
Aderfé mu, kobolói écho káni tus kaimus
ke partídes écho aniksi me tus anastenagmus,
ke partídes écho aniksi me tus anastenagmus.
|