Xέρι ποτέ δεν κίνησε
λόγια ζεστά να γράψει
πριν την καρδιά ο έρωτας
με στεναγμούς τη βάψει.
Οινόπνευμα το σκέρτσο σου
το πίνω και μεθάω
στον ουρανό του γέλιου σου
απόψε περπατάω
Άσε με απόψε να στο πω
το αχ! που με λυτρώνει
όταν κτυπάει ο έρωτας
κανένας δε γλιτώνει…
Σαν μουγκρητό σαν πρώτη αρχή
κάτι με φέρνει πίσω
και βγαίνει απ’ τα στήθη μου
φωνή που δεν ορίζω.
Όταν ο Στέλιος λέει αχ!
αναστενάζουν όλοι
βάλε ν’ ακούσουμε ξανά
τις μπάσες του Μανώλη
Άσε με να στο πω κι εγώ
στον τόνο που το πιάνω
θα ‘ναι δικιά μου η φωνή
εκείνους δεν τους φτάνω.
Αχ!…
…σ’ όλους τους τόνους ένα αχ!
|
Xéri poté den kínise
lógia zestá na grápsi
prin tin kardiá o érotas
me stenagmus ti vápsi.
Inópnevma to skértso su
to píno ke metháo
ston uranó tu géliu su
apópse perpatáo
Άse me apópse na sto po
to ach! pu me litróni
ótan ktipái o érotas
kanénas de glitóni…
San mugkritó san próti archí
káti me férni píso
ke vgeni ap’ ta stíthi mu
foní pu den orízo.
Όtan o Stélios léi ach!
anastenázun óli
vále n’ akusume ksaná
tis báses tu Manóli
Άse me na sto po ki egó
ston tóno pu to piáno
tha ‘ne dikiá mu i foní
ekinus den tus ftáno.
Ach!…
…s’ ólus tus tónus éna ach!
|