|
Πικρό σαν δηλητήριο
είναι το διαβατήριο
που πήρα για τα ξένα.
Μα τι να κάνω ο φτωχός,
μπροστά μου βρίσκεται γκρεμός
και πίσω μαύρο ρέμα.
Πικρό σαν δηλητήριο
είναι το διαβατήριο,
μα όταν ζεις χωρίς ελπίδα,
όπου γης είναι πατρίδα.
Απ’ τους καημούς που πέρασα
μια μέρα δεν εγέλασα,
τα μάτια μου όλο κλαίνε.
Και πήρα την απόφαση
να φύγω για την κόλαση
που ξενιτιά τη λένε.
Πικρό σαν δηλητήριο
είναι το διαβατήριο,
μα όταν ζεις χωρίς ελπίδα,
όπου γης είναι πατρίδα.
Μάνα κι αγάπη μου καλή,
πάτε κι ανάψτε ένα κερί
στης Παναγιάς τη χάρη,
στην ξενιτιά να μη χαθώ
μα γρήγορα να ξαναρθώ
στην αγκαλιά σας πάλι.
|
Pikró san dilitírio
ine to diavatírio
pu píra gia ta kséna.
Ma ti na káno o ftochós,
brostá mu vrískete gkremós
ke píso mavro réma.
Pikró san dilitírio
ine to diavatírio,
ma ótan zis chorís elpída,
ópu gis ine patrída.
Ap’ tus kaimus pu pérasa
mia méra den egélasa,
ta mátia mu ólo klene.
Ke píra tin apófasi
na fígo gia tin kólasi
pu ksenitiá ti léne.
Pikró san dilitírio
ine to diavatírio,
ma ótan zis chorís elpída,
ópu gis ine patrída.
Mána ki agápi mu kalí,
páte ki anápste éna kerí
stis Panagiás ti chári,
stin ksenitiá na mi chathó
ma grígora na ksanarthó
stin agkaliá sas páli.
|
