Για ζώδια και άστρα με ρωτάς,
ζητώντας λίγο φως για να με ψάξεις,
κι απάνω μου τα μάτια σου πετάς,
με τη φωτιά της νιότης να με κάψεις,
κι απάνω μου τα μάτια σου πετάς,
με τη φωτιά της νιότης να με κάψεις,
Φουρτούνα και εμπόδιο
είν’ το δικό μου ζώδιο.
Χαθήκανε τα όνειρα νωρίς,
κι εμένανε μ’ αφήσαν αμανάτι,
κι εκείνη που αγάπησα, θαρρείς,
μια χεριά και μια πληγή στην πλάτη,
κι εκείνη που αγάπησα, θαρρείς,
μια χεριά και μια πληγή στην πλάτη.
Φουρτούνα και εμπόδιο
είν’ το δικό μου ζώδιο.
Για ζώδια και άστρα με ρωτάς,
και δεν κοιτάς τα μάτια τα θλιμμένα,
και δεν κοιτάς στα φύλλα της καρδιάς
πόσα πουλιά κουρνιάζουν λαβωμένα,
και δεν κοιτάς στα φύλλα της καρδιάς
πόσα πουλιά κουρνιάζουν λαβωμένα.
Φουρτούνα και εμπόδιο
είν’ το δικό μου ζώδιο.
|
Gia zódia ke ástra me rotás,
zitóntas lígo fos gia na me psáksis,
ki apáno mu ta mátia su petás,
me ti fotiá tis niótis na me kápsis,
ki apáno mu ta mátia su petás,
me ti fotiá tis niótis na me kápsis,
Furtuna ke ebódio
in’ to dikó mu zódio.
Chathíkane ta ónira norís,
ki eménane m’ afísan amanáti,
ki ekini pu agápisa, tharris,
mia cheriá ke mia pligí stin pláti,
ki ekini pu agápisa, tharris,
mia cheriá ke mia pligí stin pláti.
Furtuna ke ebódio
in’ to dikó mu zódio.
Gia zódia ke ástra me rotás,
ke den kitás ta mátia ta thlimména,
ke den kitás sta fílla tis kardiás
pósa puliá kurniázun lavoména,
ke den kitás sta fílla tis kardiás
pósa puliá kurniázun lavoména.
Furtuna ke ebódio
in’ to dikó mu zódio.
|