|
Μια φορά μες στις σελίδες του μυαλού μου είπα να δω
πώς γκρεμίζεται ένας τοίχος με τις λέξεις,
πώς γεμίζεται της νύχτας το κενό,
πώς μιλάνε τα κορμιά χωρίς τις σκέψεις.
Κάποτε είπα πως μπορώ να αντισταθώ
έτσι πρόσθεσα ανάμεσά μας ένα φράγμα
που όλο θέριευε καιρό με τον καιρό.
Κι είπε θα γκρεμιστεί όταν γκρεμιστώ.
Νόμιζες θ’ άντεχες μα δυναμώνει
ο πόνος της καρδιάς σε διπλαρώνει.
Εκεί που έλεγες πάλι ν’ αρχίσεις
πίσω σε τράβαγε στις αναμνήσεις.
Που σε χτύπησα δεν ήτανε σωστό
Πώς μπερδεύουμε το χάνω με το ζω.
Πώς ξορκίζουν τον κακόβουλο θυμό.
Πώς χαλάμε μία σχέση εν βρασμώ.
Μια χαρά ήταν όταν ήσουν εδώ.
Μα με τύφλωσαν τα νεύρα, το ποτό.
Πως θα μου έλειπες δεν ήθελα να δω.
Μια χαρά ήταν όταν ήσουν εδώ.
-Νόμιζες θ’ άντεχες μα δυναμώνει
ο πόνος της καρδιάς σε διπλαρώνει.
Εκεί που έκανες πάλι ν’ αρχίσεις
πίσω σε τράβαγε στις αναμνήσεις.
|
Mia forá mes stis selídes tu mialu mu ipa na do
pós gkremízete énas tichos me tis léksis,
pós gemízete tis níchtas to kenó,
pós miláne ta kormiá chorís tis sképsis.
Kápote ipa pos boró na antistathó
étsi prósthesa anámesá mas éna frágma
pu ólo thérieve keró me ton keró.
Ki ipe tha gkremisti ótan gkremistó.
Nómizes th’ ánteches ma dinamóni
o pónos tis kardiás se diplaróni.
Eki pu éleges páli n’ archísis
píso se trávage stis anamnísis.
Pu se chtípisa den ítane sostó
Pós berdevume to cháno me to zo.
Pós ksorkízun ton kakóvulo thimó.
Pós chaláme mía schési en vrasmó.
Mia chará ítan ótan ísun edó.
Ma me tíflosan ta nevra, to potó.
Pos tha mu élipes den íthela na do.
Mia chará ítan ótan ísun edó.
-Nómizes th’ ánteches ma dinamóni
o pónos tis kardiás se diplaróni.
Eki pu ékanes páli n’ archísis
píso se trávage stis anamnísis.
|
