|
20 του Ιούνη του 1990
Φύγαμε από το Ντουμπάι για Γαλλία
δυο λάμδα θέλει τώρα η Γαλλία ή ένα;
Από σωστογραφία άστα,
αμέ τις ψιλές και τις δασείες
δεν τις αποχωρίζομαι με τίποτα.
Μια νύχτα τις είδα στον ύπνο μου,
σαν γυφτάκια ξυπόλητα με λαδωμένα μαλλιά και τρόμαξα,
και μια υπογεγραμμένη, από τότε τη μνημονεύω κι αυτή.
Όσο για τις περισπωμένες
άμα ταιριάζει κάνω το χρέος μου.
Στο σαλόνι μας έχουμε τρεις μύγες.
Τη Μυρτώ, τη Ζανέτ και τον Κορνήλιο,
τρώνε ζάχαρη και γάλα.
Καμιά φορά τις συναντάω στο διάδρομο
και κάνω πως δεν τις βλέπω
Τώρα θα ήθελα να είμαι στην Ομόνοια,
να `χει πολλή ζέστη, πολύ καυσαέριο,
πολύ κόσμο στη στάση και το λεωφορείο να μη φαίνεται.
Κι όταν κάποτε θα έφτανα στους Αμπελοκήπους
θα αγόραζα ψάρια, χόρτα και σιταρένιο ψωμί κι άγιος ο θεός.
Ήθελα να `ξερα δεν είστε ευτυχισμένοι;
Πήρα ένα γράμμα από τη μάνα μου
και όλο τα ίδια μου γράφει,
το διάβασα πολλές φορές κι ένας νέος ναύτης με πλησίασε
«Καπετάν Μανώλη από τη μάνα σου είναι το γράμμα;»
«Ναι από τη μάνα μου»
«Δώσε μου να το διαβάσω»
|
20 tu Iuni tu 1990
Fígame apó to Ntubái gia Gallía
dio lámda théli tóra i Gallía í éna;
Apó sostografía ásta,
amé tis psilés ke tis dasies
den tis apochorízome me típota.
Mia níchta tis ida ston ípno mu,
san giftákia ksipólita me ladoména malliá ke trómaksa,
ke mia ipogegramméni, apó tóte ti mnimonevo ki aftí.
Όso gia tis perispoménes
áma teriázi káno to chréos mu.
Sto salóni mas échume tris míges.
Ti Mirtó, ti Zanét ke ton Kornílio,
tróne záchari ke gála.
Kamiá forá tis sinantáo sto diádromo
ke káno pos den tis vlépo
Tóra tha íthela na ime stin Omónia,
na `chi pollí zésti, polí kafsaério,
polí kósmo sti stási ke to leoforio na mi fenete.
Ki ótan kápote tha éftana stus Abelokípus
tha agóraza psária, chórta ke sitarénio psomí ki ágios o theós.
Ήthela na `ksera den iste eftichisméni;
Píra éna grámma apó ti mána mu
ke ólo ta ídia mu gráfi,
to diávasa pollés forés ki énas néos naftis me plisíase
«Kapetán Manóli apó ti mána su ine to grámma;»
«Ne apó ti mána mu»
«Dóse mu na to diaváso»
|
