Το καλοκαίρι τώρα γυρεύομε δροσιά
κι ο κόσμος παίρνει φόρα στην ακροθαλασσιά.
Αγόρια και κορίτσια σαν γλάροι να πετούν,
με χίλια δυο καπρίτσια στο κύμα να βουτούν.
Ξαπλωμένοι βλέπεις χάμω νέοι, γέροι σαν τρελοί
να φιλιούνται μες στην άμμο με τη ζέστη την πολύ.
Κοπέλες σαν το γάλα, νεράιδες πλουμιστές,
απ’ την πολύ λιακάδα να γίνονται ψητές.
ποδάρια ξουρισμένα, ποδάρια μου μποτέ (beaute),
κορμιά καβουρντισμένα με γάμπες τριχωτές.
Τρυφερές γλυκιές μικρούλες, κοριτσόπουλα τρελά,
σαν ψημένες γαλοπούλες να πετούν χωρίς φτερά.
Και τότε βλέπομ’ όλοι πως έχομ’ ομορφιές
μα έχουμε και χάλια που είναι για να κλαις,
σαν βλέπω να βουτάνε κι οι φώκιες οι γριές
και γέροι με φαλάκρες, μουστάκια και κοιλιές.
Και αγόρια να ‘ν’ καημένα σαν ορτύκια σουβλιστά,
σαν κοκόρια μαδημένα, σαν τρυγόνια ξυδιαστά.
|
To kalokeri tóra girevome drosiá
ki o kósmos perni fóra stin akrothalassiá.
Agória ke korítsia san glári na petun,
me chília dio kaprítsia sto kíma na vutun.
Ksaploméni vlépis chámo néi, géri san treli
na filiunte mes stin ámmo me ti zésti tin polí.
Kopéles san to gála, neráides plumistés,
ap’ tin polí liakáda na ginonte psités.
podária ksurisména, podária mu boté (beaute),
kormiá kavurntisména me gábes trichotés.
Triferés glikiés mikrules, koritsópula trelá,
san psiménes galopules na petun chorís fterá.
Ke tóte vlépom’ óli pos échom’ omorfiés
ma échume ke chália pu ine gia na kles,
san vlépo na vutáne ki i fókies i griés
ke géri me falákres, mustákia ke kiliés.
Ke agória na ‘n’ kaiména san ortíkia suvlistá,
san kokória madiména, san trigónia ksidiastá.
|