|
Η πατρίδα μου δεν έχει
πέτρα, χώμα και νερό
μόνο στάχτη και θειάφι
και αέρα πνιγερό.
Η πατρίδα μου δεν έχει
κάμπους, θάλασσες, βουνά
μα στρατιές ξεριζωμένων
και ασκέρια ταπεινά.
Έρχεται το καραβάνι από την ανατολή
της ζωής και του θανάτου
να σας δώσει το φιλί.
Η πατρίδα μου δεν έχει
στάρια, αμπέλια και ελιές
μα παιδιά σκελετωμένα
με πρησμένες τις κοιλιές.
Η πατρίδα μου δεν έχει
τάφους κι ήρωες τρανούς
μα νεκρούς που χέρι χέρι
πάνε με τους ζωντανούς.
Έρχεται το καραβάνι κι όσοι ψάχνουν γιατρειά
μ’ ένα απόκοσμο τραγούδι
θα τους πάρει μακριά.
Πατρίδα αποκούμπι των γερόντων
πατρίδα μες στη λήθη του καιρού
πατρίδα στο βωμό των συμφερόντων
πατρίδα του πιο πρόστυχου χορού.
Πατρίδα μονοπάτι του πολέμου
πατρίδα στην ειρήνη την πλαστή
πατρίδα του ασάλευτου ανέμου
πατρίδα σκουριασμένη κουπαστή.
Πατρίδα κατασκεύασμα και πλάνη
πατρίδα για τους φράχτες του μυαλού
πατρίδα που ο νόμος σου δεν κάνει
πατρίδα την καρδιά ενός τρελού.
Έρχεται το καραβάνι και αλλόκοτες ματιές
βγάζουν σπίθες κι όποιον βρούνε
τον τυλίγουν στις φωτιές.
|
I patrída mu den échi
pétra, chóma ke neró
móno stáchti ke thiáfi
ke aéra pnigeró.
I patrída mu den échi
kábus, thálasses, vuná
ma stratiés kserizoménon
ke askéria tapiná.
Έrchete to karaváni apó tin anatolí
tis zoís ke tu thanátu
na sas dósi to filí.
I patrída mu den échi
stária, abélia ke eliés
ma pediá skeletoména
me prisménes tis kiliés.
I patrída mu den échi
táfus ki íroes tranus
ma nekrus pu chéri chéri
páne me tus zontanus.
Έrchete to karaváni ki ósi psáchnun giatriá
m’ éna apókosmo tragudi
tha tus pári makriá.
Patrída apokubi ton gerónton
patrída mes sti líthi tu keru
patrída sto vomó ton simferónton
patrída tu pio próstichu choru.
Patrída monopáti tu polému
patrída stin iríni tin plastí
patrída tu asáleftu anému
patrída skuriasméni kupastí.
Patrída kataskevasma ke pláni
patrída gia tus fráchtes tu mialu
patrída pu o nómos su den káni
patrída tin kardiá enós trelu.
Έrchete to karaváni ke allókotes matiés
vgázun spíthes ki ópion vrune
ton tilígun stis fotiés.
|
