|
Το ξέρουν τα ποτάμια, το ξέρουν και τα πέλαγα μα δε μιλούν
Το ξέρουν τα ελάφια, τα δέντρα και τα σύννεφα κι αυτά σιωπούν
Το ξέρουν τα φεγγάρια, τ’ αστέρια και οι πλανήτες κι όλο γυρνούν
Το ξέρουνε οι άγγελοι, το ξέρουν κι οι αλήτες μ’ αυτό μεθούν
Το ξέρουν οι νεράιδες, το ξέρουν και οι σάτυροι κι όλο γελούν
Το ξέρουν οι χαράδρες, το ξέρουν κι οι άνθρωποι μα δεν τολμούν
Το ξέρουνε τα κτίρια, το ξέρουν οι φονιάδες και τα μικρά παιδιά
Το ξέρουνε κι οι φύλακες, το ξέρουν κι οι παπάδες
και κρύβουν τη φωτιά…
|
To ksérun ta potámia, to ksérun ke ta pélaga ma de milun
To ksérun ta eláfia, ta déntra ke ta sínnefa ki aftá siopun
To ksérun ta fengária, t’ astéria ke i planítes ki ólo girnun
To ksérune i ángeli, to ksérun ki i alítes m’ aftó methun
To ksérun i neráides, to ksérun ke i sátiri ki ólo gelun
To ksérun i charádres, to ksérun ki i ánthropi ma den tolmun
To ksérune ta ktíria, to ksérun i foniádes ke ta mikrá pediá
To ksérune ki i fílakes, to ksérun ki i papádes
ke krívun ti fotiá…
|
