Ένα λυχνάρι είν’ η αγάπη αναμμένο,
που καίει πάντα σαν φωτιά μες στην ψυχή
μα όταν τύχει στην ζωή να ‘ναι σβησμένο
τότε η αγάπη θα χαθεί.
Το λυχνάρι της αγάπης όταν σβήσει,
πάντα ο ένας απ’ τον άλλον θα χωρίσει.
Τέτοιο λυχνάρι την αγάπη μας φωτίζει
και με τη φλόγα του μας δίνει την χαρά,
και μια ατελείωτη αγάπη μας χαρίζει
πρόσεξε όμως μη σβηστεί καμιά φορά.
Το λυχνάρι της αγάπης όταν σβήσει,
πάντα ο ένας απ’ τον άλλον θα χωρίσει.
Με το λυχνάρι σου μην παίζεις τ’ αναμμένο,
μ’ ένα σου φύσημα μπορεί και να σβηστεί
και το λυχνάρι της αγάπης το σβησμένο
δεν ξανανάβει πια ποτέ μες στην ζωή.
Το λυχνάρι της αγάπης όταν σβήσει,
πάντα ο ένας απ’ τον άλλον θα χωρίσει.
|
Έna lichnári in’ i agápi anamméno,
pu kei pánta san fotiá mes stin psichí
ma ótan tíchi stin zoí na ‘ne svisméno
tóte i agápi tha chathi.
To lichnári tis agápis ótan svísi,
pánta o énas ap’ ton állon tha chorísi.
Tétio lichnári tin agápi mas fotízi
ke me ti flóga tu mas díni tin chará,
ke mia atelioti agápi mas charízi
prósekse ómos mi svisti kamiá forá.
To lichnári tis agápis ótan svísi,
pánta o énas ap’ ton állon tha chorísi.
Me to lichnári su min pezis t’ anamméno,
m’ éna su físima bori ke na svisti
ke to lichnári tis agápis to svisméno
den ksananávi pia poté mes stin zoí.
To lichnári tis agápis ótan svísi,
pánta o énas ap’ ton állon tha chorísi.
|