Ξαναγυρίζω στα ρομάντζα
που σε γκρέμισαν
λόγια που σου ’παν
και ελπίδες που σε γέμισαν
Μα είν’ παλιό το μυστικό
ο έρως παίρνει το λογικό
νιάτα δροσάτα και λιμπιστά
τη χαραμίζουνε τη χαρά
Γέρνεις τη μέση και σε πιάνω
σε βράχο κόκκινο επάνω
Φωτεινή, άγνωστη, Φαρμακωμένη
κι από τον έρωτά σου γελασμένη.
Γαρδένιας άρωμα θα σε ζαλίσει
κερνάει έρωτα το μοσχονήσι
κι ο Βάκχος θέλει να μας μεθύσει
κερνάει έρωτα το μοσχονήσι
Χορεύει ο ήλιος
παίζει το κύμα
και μια κιθάρα ψέλνει το ποίημα
πως δε σου πρέπει θλιμμένη όψη
εδώ γνωρίζουμε από την κόψη
πως δε σου πρέπει θλιμμένη όψη
εδώ γνωρίζουμε από την κόψη
Μούσα ηλιοσπάθιστη στον ουρανό
πως είσαι εσύ το μυστικό
|
Ksanagirízo sta romántza
pu se gkrémisan
lógia pu su ’pan
ke elpídes pu se gémisan
Ma in’ palió to mistikó
o éros perni to logikó
niáta drosáta ke libistá
ti charamízune ti chará
Gernis ti mési ke se piáno
se vrácho kókkino epáno
Fotiní, ágnosti, Farmakoméni
ki apó ton érotá su gelasméni.
Gardénias ároma tha se zalísi
kernái érota to moschonísi
ki o Oákchos théli na mas methísi
kernái érota to moschonísi
Chorevi o ílios
pezi to kíma
ke mia kithára psélni to piima
pos de su prépi thlimméni ópsi
edó gnorízume apó tin kópsi
pos de su prépi thlimméni ópsi
edó gnorízume apó tin kópsi
Musa iliospáthisti ston uranó
pos ise esí to mistikó
|