Ξέρεις πως μ’ αρέσουν και φοράς τα θαλασσιά
να `ρχεσαι σαν κύμα να μου παίρνεις την καρδιά.
Ξέρεις πως μ’ αρέσεις και γι’ αυτό με τυραννάς,
κάνεις πως δε θέλεις μα κοντά μου τριγυρνάς.
Άσε το νάζι
και έλα που βραδιάζει, έλα.
Άσε το πείσμα,
σ’ το λέω είναι κρίμα, έλα.
Φεύγουν και πάνε
τα νιάτα μας περνάνε.
Έλα να σ’ το πω πως σ’ αγαπώ.
Ξέρεις πως μ’ αρέσουν και τα κόκκινα φοράς,
σαν φωτιά μ’ ανάβεις που με καις και με πονάς.
Ξέρεις πως για σένα έχω χάσει το μυαλό,
κι όμως με παιδεύεις και με κάνεις σαν τρελό
|
Kséris pos m’ arésun ke forás ta thalassiá
na `rchese san kíma na mu pernis tin kardiá.
Kséris pos m’ arésis ke gi’ aftó me tirannás,
kánis pos de thélis ma kontá mu trigirnás.
Άse to názi
ke éla pu vradiázi, éla.
Άse to pisma,
s’ to léo ine kríma, éla.
Fevgun ke páne
ta niáta mas pernáne.
Έla na s’ to po pos s’ agapó.
Kséris pos m’ arésun ke ta kókkina forás,
san fotiá m’ anávis pu me kes ke me ponás.
Kséris pos gia séna écho chási to mialó,
ki ómos me pedevis ke me kánis san treló
|