Με ποταμόπλοιο θα φύγω κάποια νύχτα
για το Mississippi, όλα θα στα `χω πει,
μες στους καπνούς θα τυλιχτώ και θα χαθώ,
και θα χαθώ.
Σ’ έν’ άλλο όνειρο θα μπω και θα σαλπάρω
για άλλη εποχή, θα νιώθεις ένοχη,
τα πάντα εγώ θα χρεωθώ και θα χαθώ,
και θα χαθώ.
Η καρδιά της νύχτας θα ματώνει
καθώς τα φώτα θα πέφτουν στα νερά,
ένα μπλουζ του χωρισμού θα μας ενώνει
και μαζί σου θα χορεύω νοερά.
Με ποταμόπλοιο θα φύγω κάποια νύχτα,
κοντά σου η ζωή κομμένη αναπνοή,
κι εσύ θα μείνεις μακρινή φωνή βραχνή,
φωνή βραχνή.
Η καρδιά της νύχτας θα ματώνει
καθώς τα φώτα θα πέφτουν στα νερά,
ένα μπλουζ του χωρισμού θα μας ενώνει
και μαζί σου θα χορεύω νοερά.
|
Me potamóplio tha fígo kápia níchta
gia to Mississippi, óla tha sta `cho pi,
mes stus kapnus tha tilichtó ke tha chathó,
ke tha chathó.
S’ én’ állo óniro tha bo ke tha salpáro
gia álli epochí, tha nióthis énochi,
ta pánta egó tha chreothó ke tha chathó,
ke tha chathó.
I kardiá tis níchtas tha matóni
kathós ta fóta tha péftun sta nerá,
éna bluz tu chorismu tha mas enóni
ke mazí su tha chorevo noerá.
Me potamóplio tha fígo kápia níchta,
kontá su i zoí komméni anapnoí,
ki esí tha minis makriní foní vrachní,
foní vrachní.
I kardiá tis níchtas tha matóni
kathós ta fóta tha péftun sta nerá,
éna bluz tu chorismu tha mas enóni
ke mazí su tha chorevo noerá.
|