|
Είναι στιγμές που σκέφτομαι
Τι άραγε να φταίει
Και ότι αγγίζω γίνεται
Αέρας και καπνός
Είναι απορία από παλιά
Που πάντα θα με καίει
Γιατί είναι μες στα σύννεφα
Του κόσμου ο ουρανός
Ποιος κρατάει το κλειδί
Που κλειδώνει τα όνειρά μου
Όταν έρχεται η αυγή
Να μη φεύγουν μακριά μου
Ποιος κρατάει το μυστικό
Που σε κάνει ευτυχισμένο
Κι όταν ψάχνω να το βρω
Από μένα είναι κρυμμένο
Είναι φορές που σκέφτομαι
Τα χέρια όταν απλώνω
Για να χαρίσω απ’ την καρδιά
Αγάπη και χαρά
Μα όταν την πλάτη μου γυρνούν
Τον έρωτα μαλώνω
Γιατί ποτέ δεν έριξε
Σε μένα μια ματιά
|
Ine stigmés pu skéftome
Ti árage na ftei
Ke óti angizo ginete
Aéras ke kapnós
Ine aporía apó paliá
Pu pánta tha me kei
Giatí ine mes sta sínnefa
Tu kósmu o uranós
Pios kratái to klidí
Pu klidóni ta ónirá mu
Όtan érchete i avgí
Na mi fevgun makriá mu
Pios kratái to mistikó
Pu se káni eftichisméno
Ki ótan psáchno na to vro
Apó ména ine krimméno
Ine forés pu skéftome
Ta chéria ótan aplóno
Gia na charíso ap’ tin kardiá
Agápi ke chará
Ma ótan tin pláti mu girnun
Ton érota malóno
Giatí poté den érikse
Se ména mia matiá
|
