Το όνειρο της Κατερίνας | To óniro tis Katerínas

Όποιον άντρα θέλω κι όποιονε ποθώ,
φτάνει ένα βλέμμα και τονε μεθώ.
Φτάνει να του γνέψω με το μάτι μου
και γλυκοστενάζει το κρεβάτι μου.

Κι αν κανείς με θέλει ταίρι του πιστό,
δεν τον ξαναβλέπω ούτε ζωγραφιστό.
Τον ντουνιά πικραίνω και πικραίνομαι,
είμαι ό,τι είμαι κι ό,τι φαίνομαι.

Στ’ όνειρό μου βλέπω και δεν ηρεμώ
κόκκινο λουλούδι σε βαθύ γκρεμό.
Η αγάπη είναι σαν τη γύρη του,
θα χαθώ το ξέρω για χατίρι του.

Όpion ántra thélo ki ópione pothó,
ftáni éna vlémma ke tone methó.
Ftáni na tu gnépso me to máti mu
ke glikostenázi to kreváti mu.

Ki an kanis me théli teri tu pistó,
den ton ksanavlépo ute zografistó.
Ton ntuniá pikreno ke pikrenome,
ime ó,ti ime ki ó,ti fenome.

St’ óniró mu vlépo ke den iremó
kókkino luludi se vathí gkremó.
I agápi ine san ti giri tu,
tha chathó to kséro gia chatíri tu.