|
Την ώρα που περνούσε τ’ οργανάκι
σκορπίζοντας παντού μελαγχολιά
εβγήκε απ’ το φτωχό της το σπιτάκι
σεμνή, πλεξίδα ακόμα τα μαλλιά
Καβάλα απ’ το σεργιάνι του γυρνώντας
την είδε και με στάση αρχοντική
το βήμα του αλόγου του σταματώντας
της πέταξε μια λέξη ερωτική
Αυτή εκοντοστάθηκε λιγάκι
την ώρα που περνούσε το οργανάκι
Την άλλη μέρα πέρασε και πάλι
τ’ ωραίο πλουσιόπαιδο από εκεί
και γύρισε της κόρης το κεφάλι
γιατ’ είχε ομιλία μαγική
Της είπε τόσα πράγματα ωραία
και τόσο ήταν άπειρη κι απλή
που πίστεψε και του ‘δωσε η νέα
δειλά δειλά το πρώτο της φιλί
Και έτσι αρχινάει το δραματάκι
την ώρα που περνούσε τ’ οργανάκι
Περίμενε από τότε κάθε βράδυ
τον πλάνο που με ξένοιαστη ψυχή
ερχόταν σαν τον κλέφτη στο σκοτάδι
να πάρει ότι έχει μια φτωχή
Μια μέρα επιτέλους που εκείνη
του μίλησε για γάμο με ντροπή
εγέλασε και είπε, αυτό να γίνει
φαντάσου πια ο κόσμος τι θα πει
Κι αυτή έβρεξε ένα άσπρο μαντηλάκι
την ώρα που περνούσε τ’ οργανάκι
Κατάλαβε το τι την περιμένει
μα έλπιζεν ακόμα τις βραδιές
Σαν ένοιωθε με πίκρα η καημένη
πως μέσα της χτυπούσαν δυο καρδιές
Εκείνος όμως άθλιος πατέρας
σαν είδε πως εκόντευε ο καιρός
Στα ξένα εταξίδεψε το τέρας
και χάθηκε απ’ το θύμα του εμπρός
Του έκανε ορφανό ένα παιδάκι
την ώρα που περνούσε τ’ οργανάκι
Πέρασαν χρόνια με άλλην παντρεμένος
Περνώντας ένα βράδυ ευτυχής
ρωτά γιατ’ είναι κόσμος μαζεμένος
απ’όξω από την πόρτα της φτωχής
Κρεμάστηκε του λένε μια ζητιάνα
κι αφήνει αυτό το έρημο παιδί
Δεν είχε να το θρέψει η δόλια η μάνα
που είν’ ο προκομμένος να το δει;
Αυτός τα χείλη εδάγκωσε λιγάκι
την ώρα που περνούσε τ’ οργανάκι
|
Tin óra pu pernuse t’ organáki
skorpízontas pantu melagcholiá
evgíke ap’ to ftochó tis to spitáki
semní, pleksída akóma ta malliá
Kavála ap’ to sergiáni tu girnóntas
tin ide ke me stási archontikí
to víma tu alógu tu stamatóntas
tis pétakse mia léksi erotikí
Aftí ekontostáthike ligáki
tin óra pu pernuse to organáki
Tin álli méra pérase ke páli
t’ oreo plusiópedo apó eki
ke girise tis kóris to kefáli
giat’ iche omilía magikí
Tis ipe tósa prágmata orea
ke tóso ítan ápiri ki aplí
pu pístepse ke tu ‘dose i néa
dilá dilá to próto tis filí
Ke étsi archinái to dramatáki
tin óra pu pernuse t’ organáki
Perímene apó tóte káthe vrádi
ton pláno pu me kséniasti psichí
erchótan san ton kléfti sto skotádi
na pári óti échi mia ftochí
Mia méra epitélus pu ekini
tu mílise gia gámo me ntropí
egélase ke ipe, aftó na gini
fantásu pia o kósmos ti tha pi
Ki aftí évrekse éna áspro mantiláki
tin óra pu pernuse t’ organáki
Katálave to ti tin periméni
ma élpizen akóma tis vradiés
San éniothe me píkra i kaiméni
pos mésa tis chtipusan dio kardiés
Ekinos ómos áthlios patéras
san ide pos ekónteve o kerós
Sta kséna etaksídepse to téras
ke cháthike ap’ to thíma tu ebrós
Tu ékane orfanó éna pedáki
tin óra pu pernuse t’ organáki
Pérasan chrónia me állin pantreménos
Pernóntas éna vrádi eftichís
rotá giat’ ine kósmos mazeménos
ap’ókso apó tin pórta tis ftochís
Kremástike tu léne mia zitiána
ki afíni aftó to érimo pedí
Den iche na to thrépsi i dólia i mána
pu in’ o prokomménos na to di;
Aftós ta chili edágkose ligáki
tin óra pu pernuse t’ organáki
|
