Κάποιο αλάνι απ’ το λιμάνι
όταν βραδιάζει τους δρόμους πιάνει.
Παλάτια του έταξε μια νύχτα στο λιμάνι
μια μικρή κοπέλα απ’ το Πασαλιμάνι.
Έφυγε χωρίς να νιώσει πως το πλήγωσε σκληρά
το φτωχό το παλικάρι στο λιμάνι μια βραδιά.
Κι από τότε το φτωχό τ’ αλάνι
κάθε βράδυ φεύγει απ’ το λιμάνι
τη γυρεύει στον Περαία σ’ όλα τα στενά.
Κάποιο αλάνι απ’ το λιμάνι
όταν βραδιάζει τους δρόμους πιάνει.
Κάποιο βραδάκι μπρος στο ρολόι
τη συναντάει με κάποιο γόη.
Μα εκείνη αδιάφορα τον βλέπει που σπαράζει
μπαίνει σε μια κούρσα και φεύγει, δε τη νοιάζει.
|
Kápio aláni ap’ to limáni
ótan vradiázi tus drómus piáni.
Palátia tu étakse mia níchta sto limáni
mia mikrí kopéla ap’ to Pasalimáni.
Έfige chorís na niósi pos to plígose sklirá
to ftochó to palikári sto limáni mia vradiá.
Ki apó tóte to ftochó t’ aláni
káthe vrádi fevgi ap’ to limáni
ti girevi ston Perea s’ óla ta stená.
Kápio aláni ap’ to limáni
ótan vradiázi tus drómus piáni.
Kápio vradáki bros sto rolói
ti sinantái me kápio gói.
Ma ekini adiáfora ton vlépi pu sparázi
beni se mia kursa ke fevgi, de ti niázi.
|