|
Αυτός μανούλα π’ αγαπώ
δεν είν’ αριστοκράτης,
είναι παιδάκι του λαού
κι ένας φτωχός εργάτης.
Είναι παιδί απ’ τη φτωχολογιά
με χαρακτήρα και χρυσή καρδιά.
Με χαρακτήρα και χρυσή καρδιά
είναι παιδί απ’ τη φτωχολογιά.
Παλεύει βράδυ και πρωί
σκληρά στη βιοπάλη
για να μπορέσει γρήγορα
στεφάνι να μου βάλει.
Είναι παιδί απ’ τη φτωχολογιά
με χαρακτήρα και χρυσή καρδιά.
Με χαρακτήρα και χρυσή καρδιά
είναι παιδί απ’ τη φτωχολογιά.
Τι κι αν δεν είναι πλούσιος
μου φτάνει η λεβεντιά του,
την ευτυχία μάνα μου
θα βρω στην αγκαλιά του.
Είναι παιδί απ’ τη φτωχολογιά
με χαρακτήρα και χρυσή καρδιά.
Με χαρακτήρα και χρυσή καρδιά
είναι παιδί απ’ τη φτωχολογιά.
|
Aftós manula p’ agapó
den in’ aristokrátis,
ine pedáki tu lau
ki énas ftochós ergátis.
Ine pedí ap’ ti ftochologiá
me charaktíra ke chrisí kardiá.
Me charaktíra ke chrisí kardiá
ine pedí ap’ ti ftochologiá.
Palevi vrádi ke pri
sklirá sti viopáli
gia na borési grígora
stefáni na mu váli.
Ine pedí ap’ ti ftochologiá
me charaktíra ke chrisí kardiá.
Me charaktíra ke chrisí kardiá
ine pedí ap’ ti ftochologiá.
Ti ki an den ine plusios
mu ftáni i leventiá tu,
tin eftichía mána mu
tha vro stin agkaliá tu.
Ine pedí ap’ ti ftochologiá
me charaktíra ke chrisí kardiá.
Me charaktíra ke chrisí kardiá
ine pedí ap’ ti ftochologiá.
|
