|
Που λες, μεγάλωσα, περάσανε τα χρόνια.
Κι έτσι τυχαία, στη μετακόμιση επάνω,
βρήκα φουστάνια μου παλιά και παντελόνια,
κάτι κραγιόν και δυο δραχμές, τι να τις κάνω..;
Τις μαύρες γόβες μου τις βρήκα σκονισμένες
κι ήταν μια τσίχλα στο τακούνι κολλημένη.
Κι είπα «Ρε κόσμε, τι θα πει να λες για ψέμα
όσα έχω ζήσει αληθινά; Στ’ αλήθεια ξένη..;»
Κι ένα παλιό μου Εγώ
μέσα μου χρόνια επιμένει:
«Θα μεγαλώσω· κι όταν πια
θα `χω καριέρα και παιδιά,
θα `μαι χαρούμενη στον κόσμο, τίποτ’ άλλο.
Αυτό που ζούμε είναι στιγμές
σαν κάτι βόλτες μακρινές
και το μηδέν μας απ’ το πάντα πιο μεγάλο»
Που λες, μεγάλωσα· δεν είμαι πια δεκάξι
Κι έτσι τυχαία, σ’ ένα κιβώτιο κρυμμένα,
βρήκα δυο φιλμ απ’ τα παλιά κι είπα «Εντάξει·
αυτό, που πάντα με νικώ, το ‘χω στο αίμα»
Κι ένα παλιό μου Εγώ
πάντα θα λέει σ’ εμένα:
«Θα μεγαλώσω, κι όταν πια
θα `χω καριέρα και παιδιά,
θα `μαι χαρούμενη στον κόσμο, τίποτ’ άλλο.
Αυτό που ζούμε είναι στιγμές
σαν κάτι βόλτες μακρινές
και το μηδέν μας απ’ το πάντα πιο μεγάλο»
|
Pu les, megálosa, perásane ta chrónia.
Ki étsi tichea, sti metakómisi epáno,
vríka fustánia mu paliá ke pantelónia,
káti kragión ke dio drachmés, ti na tis káno..;
Tis mavres góves mu tis vríka skonisménes
ki ítan mia tsíchla sto takuni kolliméni.
Ki ipa «Re kósme, ti tha pi na les gia pséma
ósa écho zísi alithiná; St’ alíthia kséni..;»
Ki éna palió mu Egó
mésa mu chrónia epiméni:
«Tha megalóso· ki ótan pia
tha `cho kariéra ke pediá,
tha `me charumeni ston kósmo, típot’ állo.
Aftó pu zume ine stigmés
san káti vóltes makrinés
ke to midén mas ap’ to pánta pio megálo»
Pu les, megálosa· den ime pia dekáksi
Ki étsi tichea, s’ éna kivótio krimména,
vríka dio film ap’ ta paliá ki ipa «Entáksi·
aftó, pu pánta me nikó, to ‘cho sto ema»
Ki éna palió mu Egó
pánta tha léi s’ eména:
«Tha megalóso, ki ótan pia
tha `cho kariéra ke pediá,
tha `me charumeni ston kósmo, típot’ állo.
Aftó pu zume ine stigmés
san káti vóltes makrinés
ke to midén mas ap’ to pánta pio megálo»
|
