|
Σ’ ένα πλακιώτικο στενό
εχθές καθώς γυρνούσα
βλέπω ένα φίλο καρδιακό
που τόσο αγαπούσα
Κι ήρθαν στη σκέψη μας ξανά
τόσα παλιά τερτίπια
κι’ ανάθεμα το ρε παιδιά
δεν ξέρω πόσο ήπια
Και τσουγγρίσαν τα ποτήρια
στο παλιό το ταβερνάκι
και ανοίξαν παραθύρια
και φανήκαν κοπελούδες
απ’ τις γρίλιες με μπλεξούδες
και ξανάνιωσα λιγάκι
στο παλιό το ταβερνάκι
Ε ρε τα χρόνια πως περνούν
γκριζάρουν τα μαλλιά μας
Μπορεί τα χρόνια να περνούν
μα δε γερνά η καρδιά μας
Θυμάμ’ εγώ θυμήσου εσύ
ε ρε παλιέ μου φίλε
κάπελα βάλε μας κρασί
και μια κιθάρα στείλε
|
S’ éna plakiótiko stenó
echthés kathós girnusa
vlépo éna fílo kardiakó
pu tóso agapusa
Ki írthan sti sképsi mas ksaná
tósa paliá tertípia
ki’ anáthema to re pediá
den kséro póso ípia
Ke tsungrísan ta potíria
sto palió to tavernáki
ke aniksan parathíria
ke faníkan kopeludes
ap’ tis grílies me bleksudes
ke ksanániosa ligáki
sto palió to tavernáki
E re ta chrónia pos pernun
gkrizárun ta malliá mas
Bori ta chrónia na pernun
ma de gerná i kardiá mas
Thimám’ egó thimísu esí
e re palié mu fíle
kápela vále mas krasí
ke mia kithára stile
|
