|
Ακούω γύρω μου φωνές και καταιγίδες,
σε ψάχνω σ’ όλες τις μεριές κι είναι παγίδες,
ώρες γεμάτες προσφορές να σε ξεχάσω,
να βρω χιλιάδες αφορμές για να σε χάσω,
ώρες γεμάτες προσφορές να σε ξεχάσω,
να βρω χιλιάδες αφορμές για να σε χάσω.
Άσπρες οι νύχτες μέσ’ στο φως της πανσελήνου,
γυρνάει του χρόνου ο τροχός, σήμα κινδύνου,
πώς μεγαλώνει ο χωρισμός όταν χαράζει,
κάτι σαν ήχος μακρινός από ένα σάζι,
πώς μεγαλώνει ο χωρισμός όταν χαράζει,
κάτι σαν ήχος μακρινός από ένα σάζι.
Τρέμω μην έρθουνε καιροί δίχως μια μνήμη
κι ό,τι αγαπήσαμε πολύ, μείνει μια φήμη,
σ’ εμάς ανήκει η σιωπή και η αλήθεια,
του μύθου η χάρη, η μαγική, στα παραμύθια,
σ’ εμάς ανήκει η σιωπή και η αλήθεια,
του μύθου η χάρη, η μαγική, στα παραμύθια.
Άσπρες οι νύχτες μες στο φως της πανσελήνου,
γυρνάει του χρόνου ο τροχός, σήμα κινδύνου,
πώς μεγαλώνει ο χωρισμός όταν χαράζει,
κάτι σαν ήχος μακρινός από ένα σάζι,
πώς μεγαλώνει ο χωρισμός όταν χαράζει,
κάτι σαν ήχος μακρινός από ένα σάζι.
|
Akuo giro mu fonés ke kategides,
se psáchno s’ óles tis meriés ki ine pagides,
óres gemátes prosforés na se ksecháso,
na vro chiliádes aformés gia na se cháso,
óres gemátes prosforés na se ksecháso,
na vro chiliádes aformés gia na se cháso.
Άspres i níchtes més’ sto fos tis panselínu,
girnái tu chrónu o trochós, síma kindínu,
pós megalóni o chorismós ótan charázi,
káti san íchos makrinós apó éna sázi,
pós megalóni o chorismós ótan charázi,
káti san íchos makrinós apó éna sázi.
Trémo min érthune keri díchos mia mními
ki ó,ti agapísame polí, mini mia fími,
s’ emás aníki i siopí ke i alíthia,
tu míthu i chári, i magikí, sta paramíthia,
s’ emás aníki i siopí ke i alíthia,
tu míthu i chári, i magikí, sta paramíthia.
Άspres i níchtes mes sto fos tis panselínu,
girnái tu chrónu o trochós, síma kindínu,
pós megalóni o chorismós ótan charázi,
káti san íchos makrinós apó éna sázi,
pós megalóni o chorismós ótan charázi,
káti san íchos makrinós apó éna sázi.
|
