Αυτή η μελωδία με τις πρησμένες νότες
που την αφιερώνουν κομμώτριες σε στρατιώτες,
ερτζιανοσειρήνες κρατικές που ρίχνουνε μινόρε σε ριπές,
μα εγώ δεν τις ακούω, δεν έχω το χτικιό, είμαι φρικιό
Αυτό το πηγαινέλα στη μυρμηγκοφωλιά σας
συσσώρευση σαβούρας για τα γεράματά σας
ενώ από ψηλά σάς τραγουδώ, μονότονο τζιτζίκι παρδαλό
εγώ δεν κουβαλάω, δεν έχω το χτικιό, είμαι φρικιό
Αυτή η επιδημία για δόξα και για φράγκα
τριγύριζε και μένα και μ’ έσπρωχνε στη φάκα
κλεισμένος στο μικρό μου ρετιρέ, αντίσταση με βίντεο και πουρέ
σε λίγο θα σαλτάρω, δεν έχω το χτικιό, είμαι φρικιό
|
Aftí i melodía me tis prisménes nótes
pu tin afierónun kommótries se stratiótes,
ertzianosirínes kratikés pu ríchnune minóre se ripés,
ma egó den tis akuo, den écho to chtikió, ime frikió
Aftó to pigenéla sti mirmigkofoliá sas
sissórefsi savuras gia ta gerámatá sas
enó apó psilá sás tragudó, monótono tzitzíki pardaló
egó den kuvaláo, den écho to chtikió, ime frikió
Aftí i epidimía gia dóksa ke gia frágka
trigirize ke ména ke m’ ésprochne sti fáka
klisménos sto mikró mu retiré, antístasi me vínteo ke puré
se lígo tha saltáro, den écho to chtikió, ime frikió
|