Σαν θλιβερό ρολόι κυλάει η ζωή μου
κι αδιάκοπα μετράει τους μαύρους μου καημούς, αχ!
κι ενώ περνούν τα χρόνια γεμίζει κι η ψυχή μου
με βάσανα καινούργια, με νέους στεναγμούς.
Ένα θλιβερό ρολόι είναι η ζωή αυτή,
που χτυπάει κι αναστενάζει ώσπου να ξεκουρντιστεί,
τότε πια θα ησυχάσει και το δόλιο μου κορμί.
Κακίες, αδικίες, λαχτάρα κι αγωνία
μετράει το ρολόι στο κάθε μου λεπτό, αχ!
δεν είδα άσπρη μέρα σ’ αυτή την κοινωνία
και θέλω να πεθάνω για να ξεκουραστώ.
Ένα θλιβερό ρολόι είναι η ζωή αυτή,
που χτυπάει κι αναστενάζει ώσπου να ξεκουρντιστεί,
τότε πια θα ησυχάσει και το δόλιο μου κορμί.
|
San thliveró rolói kilái i zoí mu
ki adiákopa metrái tus mavrus mu kaimus, ach!
ki enó pernun ta chrónia gemízi ki i psichí mu
me vásana kenurgia, me néus stenagmus.
Έna thliveró rolói ine i zoí aftí,
pu chtipái ki anastenázi óspu na ksekurntisti,
tóte pia tha isichási ke to dólio mu kormí.
Kakíes, adikíes, lachtára ki agonía
metrái to rolói sto káthe mu leptó, ach!
den ida áspri méra s’ aftí tin kinonía
ke thélo na petháno gia na ksekurastó.
Έna thliveró rolói ine i zoí aftí,
pu chtipái ki anastenázi óspu na ksekurntisti,
tóte pia tha isichási ke to dólio mu kormí.
|