Αστέρια δυο με προσκαλούν στον ουρανό
για ένα ταξίδι μακρινό να ξεκινήσω.
Αστέρια δυο μου γνέφουν μες στο δειλινό
για ένα τραγούδι χαρωπό να τραγουδήσω.
Κι είναι η ψυχή μου μια φωνή
στου ορίζοντα τα βράδια
γιατί τ’ αστέρια αυτά τα δυο είναι τα δυο σου μάτια,
είναι τα δυο σου μάτια.
Αστέρια δυο που λες και στήνουνε χορό
θέλουν μαζί τους να πιαστώ και να χορέψω,
αστέρια δυο τα βλέπω εκεί στον ουρανό
να μου γελούν να με καλούν σ’ αυτά να τρέξω.
Μ’ έστειλε ο άνεμος ψηλά σε φεγγαροπαλάτια
γιατί τ’ αστέρια αυτά τα δυο είναι τα δυο σου μάτια,
είναι τα δυο σου μάτια.
|
Astéria dio me proskalun ston uranó
gia éna taksídi makrinó na ksekiníso.
Astéria dio mu gnéfun mes sto dilinó
gia éna tragudi charopó na tragudíso.
Ki ine i psichí mu mia foní
stu orízonta ta vrádia
giatí t’ astéria aftá ta dio ine ta dio su mátia,
ine ta dio su mátia.
Astéria dio pu les ke stínune choró
thélun mazí tus na piastó ke na chorépso,
astéria dio ta vlépo eki ston uranó
na mu gelun na me kalun s’ aftá na trékso.
M’ éstile o ánemos psilá se fengaropalátia
giatí t’ astéria aftá ta dio ine ta dio su mátia,
ine ta dio su mátia.
|