Το συρτό του ανέμου | To sirtó tu anému

Ένα τραγούδι έχει φυλάξει παλιό κιτάπι
που λέει για μάχες, θεούς κι αστέρια, καημό κι αγάπη

Ένα τραγούδι για να ξεχάσεις και για να θυμηθείς
για όσα είδες κι έχεις ποθήσει κι όσα ποτέ δε δεις

Όποιος ψάξει θα το μάθει
στης καρδιάς τα βάθη

Μέρα με μέρα δεν ξεχωρίζει με το σκοτάδι
που μέσα του ‘χα βαθιά κρυμμένο αγάπης χάδι

Βάρκα η ζωή μου δίχως καρένα, σπασμένα τα κουπιά
γιατί κοιμάται το κάθε βράδυ δίχως αγάπη πια

Πες μου το σκοπό ν’ αρχίσω
να σε λησμονήσω

Θάλασσα η σκέψη ποιος θα μπορέσει να τη μερώσει
σαν τον καημό μου για το χωριό μου που ‘χει ερημώσει

Τούτο τον τόπο βοριάς τον δέρνει κι ήλιος τον τυραννεί
κι η μοναξιά του μες την καρδιά μας μαχαίρι και πονεί

Βόηθα Παναγιά τη σκέψη
να μην αγριέψει

Βρήκα τ’ αέρι και του ‘πα φίλος του πως θα γίνω
πριχού το τέλος φανεί να φεύγεις, μου ‘πε κι εκείνο

Φύσηξ’ αέρι πάρε με αλάργο και μέσα της μαζί
στς αυλές του χάρου όποιος δεν μπαίνει αληθινά δε ζει

Μιαν ανάσα είμ’ από σένα
μια κι απ’ τον καθένα

Έna tragudi échi filáksi palió kitápi
pu léi gia máches, theus ki astéria, kaimó ki agápi

Έna tragudi gia na ksechásis ke gia na thimithis
gia ósa ides ki échis pothísi ki ósa poté de dis

Όpios psáksi tha to máthi
stis kardiás ta váthi

Méra me méra den ksechorízi me to skotádi
pu mésa tu ‘cha vathiá krimméno agápis chádi

Oárka i zoí mu díchos karéna, spasména ta kupiá
giatí kimáte to káthe vrádi díchos agápi pia

Pes mu to skopó n’ archíso
na se lismoníso

Thálassa i sképsi pios tha borési na ti merósi
san ton kaimó mu gia to chorió mu pu ‘chi erimósi

Tuto ton tópo voriás ton dérni ki ílios ton tiranni
ki i monaksiá tu mes tin kardiá mas macheri ke poni

Oóitha Panagiá ti sképsi
na min agriépsi

Oríka t’ aéri ke tu ‘pa fílos tu pos tha gino
prichu to télos fani na fevgis, mu ‘pe ki ekino

Físiks’ aéri páre me alárgo ke mésa tis mazí
sts avlés tu cháru ópios den beni alithiná de zi

Mian anása im’ apó séna
mia ki ap’ ton kathéna