Μέσα στα δυο σου μάτια
κρυστάλινα παλάτια
στο πρόσωπο σου φως μου
οι χαραυγές του κόσμου.
Ε πικραμιγδαλάκι
στα χείλη μου φαρμάκι
ποιας μάγισσας βοτάνι
μπορεί να το γλυκάνει.
Είσαι σεβντάς είσαι καημός
κι αγριεμένος ποταμός.
Μαύρα νερά και θάμνοι
και η ψυχή μου λάμνει
μεγάλε ποταμέ μου
που με πηγαίνεις πε μου.
Κερί μελισσοκέρι
που λάμπεις σα μαχαίρι
μου χάραξες σημάδια
ξόρκι για τα σκοτάδια.
Σε μια δροσοσταλίδα
το όνειρο μου είδα
να στέκει σαν τ’ αγρίμι
στου φεγγαριού τ’ ασήμι.
Με τς αστραπής το βλέμμα
δώσ’ μου φωτιά στο ρέμα
και φυλαχτό τη στάχτη
πάρε τον καταράχτη.
Μέσα σου καθρεφτίζομαι
σε βλέπω και ζαλίζομαι
κι αλλάζω πρόσωπα πολλά
μες τα νερά σου τα θολά.
Είσαι σεβντάς είσαι καημός
και μαγεμένος ποταμός
που καθρεφτίζεις τις μορφές
όλου του κόσμου τις κρυφές.
|
Mésa sta dio su mátia
kristálina palátia
sto prósopo su fos mu
i charavgés tu kósmu.
E pikramigdaláki
sta chili mu farmáki
pias mágissas votáni
bori na to glikáni.
Ise sevntás ise kaimós
ki agrieménos potamós.
Mavra nerá ke thámni
ke i psichí mu lámni
megále potamé mu
pu me pigenis pe mu.
Kerí melissokéri
pu lábis sa macheri
mu chárakses simádia
ksórki gia ta skotádia.
Se mia drosostalída
to óniro mu ida
na stéki san t’ agrími
stu fengariu t’ asími.
Me ts astrapís to vlémma
dós’ mu fotiá sto réma
ke filachtó ti stáchti
páre ton kataráchti.
Mésa su kathreftízome
se vlépo ke zalízome
ki allázo prósopa pollá
mes ta nerá su ta tholá.
Ise sevntás ise kaimós
ke mageménos potamós
pu kathreftízis tis morfés
ólu tu kósmu tis krifés.
|