Το τέμπλο του προφήτη Λια
φτιαγμένο από ξερή ελιά
και φίλντισι απ’ την πόλη,
το σκάλιζε ένας μοναχός
μόνο με του κεριού το φως,
καθημερνή και σχόλη.
Ήρθε ο προφήτης μια βραδιά
μες στου ονείρου τα βαθιά,
να τον ξομολογήσει.
Μ’ αυτός δεν ήθελε να πει
για την αγάπη την κρυφή
που είχε μαρτυρήσει.
Σκάλισε πίσω απ’ το σταυρό
με κάποιο κώδικα κρυφό
αυτή την ιστορία.
Νόμιζε πως θα λυτρωθεί
από `ναν έρωτα βαθύ
που `χε για αμαρτία.
Θυμούνται οι γέροι απ’ τα παλιά
το βράδυ του προφήτη Λια
ένα θαλασσοπούλι,
να τριγυρίζει στη μονή
με μια παράξενη φωνή,
είκοσι του Ιούλη.
|
To téblo tu profíti Lia
ftiagméno apó kserí eliá
ke fílntisi ap’ tin póli,
to skálize énas monachós
móno me tu keriu to fos,
kathimerní ke schóli.
Ήrthe o profítis mia vradiá
mes stu oniru ta vathiá,
na ton ksomologísi.
M’ aftós den íthele na pi
gia tin agápi tin krifí
pu iche martirísi.
Skálise píso ap’ to stavró
me kápio kódika krifó
aftí tin istoría.
Nómize pos tha litrothi
apó `nan érota vathí
pu `che gia amartía.
Thimunte i géri ap’ ta paliá
to vrádi tu profíti Lia
éna thalassopuli,
na trigirízi sti moní
me mia parákseni foní,
ikosi tu Iuli.
|