Μια Φελλάχα, η μικρούλα η Γιουλαλάμ
τραγουδώντας, παίζει ώρες το ταμ – ταμ,
καθισμένη κάτω από μια χουρμαδιά
περιμένει μ’ έναν πόθο στην καρδιά.
Τ’ άστρα τ’ ουρανού κοιτά η Φελλάχα η μικρή,
τον Σεΐχη θα ρωτά, τάχα πού μπορεί να βρει.
Ήταν σ’ ένα καραβάνι και με μια ματιά
στην καρδιά της μάνι – μάνι άναψε φωτιά,
στο καλύβι τον Σεΐχη βασιλιά, και να,
όμως για κακή της τύχη, φεύγει, δε γυρνά.
Κι η Φελλάχα, η μικρούλα η Γιουλαλάμ,
τραγουδώντας, παίζει ώρες το ταμ – ταμ,
καθισμένη κάτω από μια χουρμαδιά
περιμένει μ’ έναν πόθο στην καρδιά.
Τ’ άστρα τ’ ουρανού κοιτά η Φελλάχα η μικρή,
τον Σεΐχη θα ρωτά, τάχα πού μπορεί να βρει.
|
Mia Fellácha, i mikrula i Giulalám
tragudóntas, pezi óres to tam – tam,
kathisméni káto apó mia churmadiá
periméni m’ énan pótho stin kardiá.
T’ ástra t’ uranu kitá i Fellácha i mikrí,
ton Seΐchi tha rotá, tácha pu bori na vri.
Ήtan s’ éna karaváni ke me mia matiá
stin kardiá tis máni – máni ánapse fotiá,
sto kalívi ton Seΐchi vasiliá, ke na,
ómos gia kakí tis tíchi, fevgi, de girná.
Ki i Fellácha, i mikrula i Giulalám,
tragudóntas, pezi óres to tam – tam,
kathisméni káto apó mia churmadiá
periméni m’ énan pótho stin kardiá.
T’ ástra t’ uranu kitá i Fellácha i mikrí,
ton Seΐchi tha rotá, tácha pu bori na vri.
|