Εκεί σκορπισμέμη στον ύπνο μουσκεύει η ψυχή
θλιμμένη αγαπιέμαι από σκεύη κουζίνας και πράματα
και κάπου στο βάθος της νύχτας αστράφτεις εσύ
σε εικόνες γεμάτες περάσματα.
Αίμα στο σώμα μου και τ’ όνειρο άσπρο
γυμνή ξαπλωμένη να τρέχω διατάζεις
φαντάζεις απόμακρος και σβήνεις σαν άστρο
αίμα στο βλέμμα μου και τ’ όνειρο άσπρο
στο χώμα μπερδεύτηκα δεν βλέπω μ’ αρπάζεις
φωνάζω σαν νήπιο μια λέξη σαν άσ’ το
Εκεί διάλυμένη στον ύπνο, βαμμένη χρυσή
με γέλια φλερτάρω ένα σκεύος κουζίνας χαράματα
και μ’ ένα μπουκάλι υγρό γεννημένο εσύ
γυμνή με δικάζεις να βάλω τα κλάματα
Να ‘μαι και να ‘μαι, φωνάζω κοντά στον καθρέφτη
γυναίκα από πέτρα μα ψυχή βιασμένη
κοιτάζω τη φάτσα μου να βλέπει τον κλέφτη
να ‘μαι και να ‘μαι, ψελλίζω μπροστά στον καθρέφτη
διακρίνω τη χλόη μου με στάχτη βαμμένη
και κει μπρος στα πόδια μου το σώμα μου πέφτει
να ‘μαι και να ‘μαι υστερίζω σιμά στον καθρέφτη
τον χτυπώ με γροθιά και με βλέπω σπασμένη.
Ξυπνώ μουσκεμένη κοντά σ’ ένα κάλπικο ψεύτη.
Ξυπνώ μουσκεμένη…
|
Eki skorpismémi ston ípno muskevi i psichí
thlimméni agapiéme apó skevi kuzínas ke prámata
ke kápu sto váthos tis níchtas astráftis esí
se ikónes gemátes perásmata.
Ema sto sóma mu ke t’ óniro áspro
gimní ksaploméni na trécho diatázis
fantázis apómakros ke svínis san ástro
ema sto vlémma mu ke t’ óniro áspro
sto chóma berdeftika den vlépo m’ arpázis
fonázo san nípio mia léksi san ás’ to
Eki diáliméni ston ípno, vamméni chrisí
me gélia flertáro éna skevos kuzínas charámata
ke m’ éna bukáli igró genniméno esí
gimní me dikázis na válo ta klámata
Na ‘me ke na ‘me, fonázo kontá ston kathréfti
gineka apó pétra ma psichí viasméni
kitázo ti fátsa mu na vlépi ton kléfti
na ‘me ke na ‘me, psellízo brostá ston kathréfti
diakríno ti chlói mu me stáchti vamméni
ke ki bros sta pódia mu to sóma mu péfti
na ‘me ke na ‘me isterízo simá ston kathréfti
ton chtipó me grothiá ke me vlépo spasméni.
Ksipnó muskeméni kontá s’ éna kálpiko psefti.
Ksipnó muskeméni…
|