Στου λιμανιού την εκκλησιά
θ’ ανάψω τέσσερα κεριά κι ένα λιβάνι,
στον Μπαρμπαλιά τον αμαξά
που πήρε βάρκα με πανιά να πάει σεργιάνι.
Πέρασ’ η ώρα, ξέσπασε μπόρα
μα ο Μπαρμπαλιάς δε φάνηκε ως τώρα.
Κάτω στην ακροθαλασσιά,
τ’ άλογο, κλαίει, του Μπαρμπαλιά, τ’ αφεντικό του,
κοντά στον Χάρο που μετρά,
μετρά τις ώρες, τα λεπτά και τον καημό του.
Πέρασ’ η ώρα, ξέσπασε μπόρα
μα ο Μπαρμπαλιάς δε φάνηκε ως τώρα,
πέρασ’ η ώρα, κόπασε η μπόρα
μα ο Μπαρμπαλιάς δε θα φανεί πια τώρα.
|
Stu limaniu tin ekklisiá
th’ anápso téssera keriá ki éna liváni,
ston Barbaliá ton amaksá
pu píre várka me paniá na pái sergiáni.
Péras’ i óra, kséspase bóra
ma o Barbaliás de fánike os tóra.
Káto stin akrothalassiá,
t’ álogo, klei, tu Barbaliá, t’ afentikó tu,
kontá ston Cháro pu metrá,
metrá tis óres, ta leptá ke ton kaimó tu.
Péras’ i óra, kséspase bóra
ma o Barbaliás de fánike os tóra,
péras’ i óra, kópase i bóra
ma o Barbaliás de tha fani pia tóra.
|