Ένα ποτήρι γεμάτο και μια καρέκλα αδειανή
στον φίλο μας που ‘χει φύγει μέσα απ’ αυτή τη ζωή.
Ένα ποτήρι γεμάτο γι’ αυτόν που έχει χαθεί
για να πιστέψουμε πάλι ότι υπάρχει και ζει.
Δεν έφυγες ποτέ από τη σκέψη μας
υπάρχεις πάντα μέσα στην καρδιά μας
πλανιέται η μορφή σου στα τραγούδια μας
και στα πικρά παράπονά μας.
Αγαπημένε μας φίλε, μας έχεις λείψει πολύ
ο πόνος δε σ’ ανασταίνει, το κλάμα δεν ωφελεί.
Λίγο κρασί στο όνομά σου ρίχνουμε πάνω στη γη
ο πιο καλύτερος φίλος πάλι μαζί μας να πιει.
Δεν έφυγες ποτέ από τη σκέψη μας
υπάρχεις πάντα μέσα στην καρδιά μας
πλανιέται η μορφή σου στα τραγούδια μας
και στα πικρά παράπονά μας.
|
Έna potíri gemáto ke mia karékla adianí
ston fílo mas pu ‘chi fígi mésa ap’ aftí ti zoí.
Έna potíri gemáto gi’ aftón pu échi chathi
gia na pistépsume páli óti ipárchi ke zi.
Den éfiges poté apó ti sképsi mas
ipárchis pánta mésa stin kardiá mas
planiéte i morfí su sta tragudia mas
ke sta pikrá paráponá mas.
Agapiméne mas fíle, mas échis lipsi polí
o pónos de s’ anasteni, to kláma den ofeli.
Lígo krasí sto ónomá su ríchnume páno sti gi
o pio kalíteros fílos páli mazí mas na pii.
Den éfiges poté apó ti sképsi mas
ipárchis pánta mésa stin kardiá mas
planiéte i morfí su sta tragudia mas
ke sta pikrá paráponá mas.
|