Φεύγω κρυφά μια ζαβολιά
μ’ έχει πληγώσει.
Σαν τα παιδιά τώρα που ο άνεμος
φυσά ένα τραγούδι που λέει
να τελειώσει
και σε μια θάλασσα με παίρνει μακριά.
Είναι πολλές οι μουσικές να τις αντέξεις
όταν το πέλαγο βαλθεί να τραγουδά.
Χίλιες φωνές για να μη ξέρεις
να διαλέξεις κι ούτε κατάρτι να δεθείς
ούτε σχοινιά.
Θα πάω ψηλά με τα φτερά μου
που θα ανοίξω
στου παραδείσου τα παράξενα νησιά.
Λυσ’ τα μαλλιά σου να σε δω να σε γνωρίσω
Λυσ’ τα μαλλιά σου να σε δω στα σκοτεινά
Λυσ’ τα μαλλιά σου να σε δω να σε γνωρίσω
μέσα στου κόσμου τ’ αδιέξοδα στενά
μέσα στου κόσμου την απέραντη ερημιά
λύσ’ τα μαλλιά σου να ‘ρθω να σου μιλήσω.
|
Fevgo krifá mia zavoliá
m’ échi pligósi.
San ta pediá tóra pu o ánemos
fisá éna tragudi pu léi
na teliósi
ke se mia thálassa me perni makriá.
Ine pollés i musikés na tis antéksis
ótan to pélago valthi na tragudá.
Chílies fonés gia na mi kséris
na dialéksis ki ute katárti na dethis
ute schiniá.
Tha páo psilá me ta fterá mu
pu tha anikso
stu paradisu ta paráksena nisiá.
Lis’ ta malliá su na se do na se gnoríso
Lis’ ta malliá su na se do sta skotiná
Lis’ ta malliá su na se do na se gnoríso
mésa stu kósmu t’ adiéksoda stená
mésa stu kósmu tin apéranti erimiá
lís’ ta malliá su na ‘rtho na su milíso.
|