Τα λόγια δε θα πω
τα παραπονεμένα
κι ας είναι το τραγούδι που αγαπώ
το τραίνο των οχτώ
ας πάει χωρίς εμένα
κι ας μείνω όλη νύχτα στο σταθμό
Ξανά δε θα σου πω
τραγούδια λυπημένα
κι ας πιάνει το φεγγάρι μου φωτιά
Απόψε θα χαθώ
σε πέλαγα αφρισμένα
κι ας χάσω και κατάρτια και κουπιά
σε πέλαγα αφρισμένα
Με δάκρυ τ῾ ουρανού
θα κρύψω τα βαγόνια
τις ράγες που σε φέραν ως εδώ
με γκρίζο σύννεφο
θα σβήσω όλα τα χρόνια
κι ας μη μπορέσω να σε ξαναβρώ
Ξανά δε θα σου πω
τραγούδια λυπημένα
κι ας πιάνει το φεγγάρι μου φωτιά
Απόψε θα χαθώ
σε πέλαγα αφρισμένα
κι ας χάσω και κατάρτια και κουπιά
σε πέλαγα αφρισμένα
|
Ta lógia de tha po
ta paraponeména
ki as ine to tragudi pu agapó
to treno ton ochtó
as pái chorís eména
ki as mino óli níchta sto stathmó
Ksaná de tha su po
tragudia lipiména
ki as piáni to fengári mu fotiá
Apópse tha chathó
se pélaga afrisména
ki as cháso ke katártia ke kupiá
se pélaga afrisména
Me dákri t῾ uranu
tha krípso ta vagónia
tis ráges pu se féran os edó
me gkrízo sínnefo
tha svíso óla ta chrónia
ki as mi boréso na se ksanavró
Ksaná de tha su po
tragudia lipiména
ki as piáni to fengári mu fotiá
Apópse tha chathó
se pélaga afrisména
ki as cháso ke katártia ke kupiá
se pélaga afrisména
|