|
Δεν είμαι ότι έχεις συνηθίσει
Μοιάζω παιδί αλλά έχω ζήσει
Είμαι εκεί μα είμαι αέρας
Η αρχή μιας καλημέρας
Είμαι όλα αυτά που εσύ φοβάσαι
Μα όλο θες να τα θυμάσαι
Δεν είμαι εγώ απλά εικόνα
Είμαι που σπάω τον κανόνα
Τίποτα, τίποτα μην πούμε
Ύποπτα, ύποπτα να ζούμε
Το παρόν και το μέλλον δώρα
Είναι αυτό σου λέω το τώρα
Σ’ αγαπώ
Σ’ αγαπώ μου μοιάζεις
Όσο εσύ και αν νευριάζεις
Τίποτα, τίποτα μην πούμε
Ύποπτα εμείς να ζούμε
Είμαι το πρώτο σου το βήμα
Κρυμμένος στίχος σ΄ ένα ποίημα
Είμαι το φως, είμαι ηλιαχτίδα
Μες τη ζωή σου είμαι ελπίδα
Τίποτα, τίποτα μην πούμε
Ύποπτα, ύποπτα να ζούμε
Το παρόν και το μέλλον δώρα
Είναι αυτό σου λέω το τώρα
Σ’ αγαπώ
Σ’ αγαπώ μου μοιάζεις
Όσο εσύ και αν νευριάζεις
Τίποτα, τίποτα μην πούμε
Ύποπτα, εμείς να ζούμε
Γεννήθηκα στα αστέρια
Στην ίδια διαδρομή
Και μες τα δυο μου χέρια
Ανοίγεται όλη η γη
|
Den ime óti échis sinithísi
Miázo pedí allá écho zísi
Ime eki ma ime aéras
I archí mias kaliméras
Ime óla aftá pu esí fováse
Ma ólo thes na ta thimáse
Den ime egó aplá ikóna
Ime pu spáo ton kanóna
Típota, típota min pume
Ύpopta, ípopta na zume
To parón ke to méllon dóra
Ine aftó su léo to tóra
S’ agapó
S’ agapó mu miázis
Όso esí ke an nevriázis
Típota, típota min pume
Ύpopta emis na zume
Ime to próto su to víma
Krimménos stíchos s΄ éna piima
Ime to fos, ime iliachtída
Mes ti zoí su ime elpída
Típota, típota min pume
Ύpopta, ípopta na zume
To parón ke to méllon dóra
Ine aftó su léo to tóra
S’ agapó
S’ agapó mu miázis
Όso esí ke an nevriázis
Típota, típota min pume
Ύpopta, emis na zume
Genníthika sta astéria
Stin ídia diadromí
Ke mes ta dio mu chéria
Anigete óli i gi
|
