|
Θα σας πω μια ιστορία που ’γινε χρόνια πριν πολλά
για μια φιλία δυνατή σ’ άλλη χώρα, σ’ άλλη γη.
Γνωριστήκαμε μια μέρα κι η χημεία εμφανής,
από τότε ήμασταν φίλοι, δε μας χώριζε κανείς.
Μες την παρέα την παλιά είχα ένα φίλο,
άλλοι τον ’λέγαν Λαζαρή και άλλοι Χρήστο.
Για την παρέα την παλιά, το λέω ευθέως,
θα ’ναι αθάνατος, περήφανος κι ωραίος.
Τη δική μας ιστορία οι δυο μας γράφαμε μαζί,
σαν τους Δάμων και Φιντία, μια φιλία δυνατή.
Σαν αετός είχες πετάξει κάποιου Ιούλη το πρωί
και μας άφησες μονάχους, σ’ είχαν κλέψει οι ουρανοί.
Με την παρέα την παλιά θα τραγουδάμε
και στη σκέψη σου τους φίλους θα κερνάμε.
Με την παρέα την παλιά όπου γλεντάμε
για το χατίρι σου εμείς τα πιάτα θα τα σπάμε.
Θα σας πω μια ιστορία που ’γινε χρόνια πριν πολλά
για μια φιλία δυνατή σ’ άλλη χώρα, σ’ άλλη γη.
|
Tha sas po mia istoría pu ’gine chrónia prin pollá
gia mia filía dinatí s’ álli chóra, s’ álli gi.
Gnoristíkame mia méra ki i chimia emfanís,
apó tóte ímastan fíli, de mas chórize kanis.
Mes tin paréa tin paliá icha éna fílo,
álli ton ’légan Lazarí ke álli Chrísto.
Gia tin paréa tin paliá, to léo efthéos,
tha ’ne athánatos, perífanos ki oreos.
Ti dikí mas istoría i dio mas gráfame mazí,
san tus Dámon ke Fintía, mia filía dinatí.
San aetós iches petáksi kápiu Iuli to pri
ke mas áfises monáchus, s’ ichan klépsi i urani.
Me tin paréa tin paliá tha tragudáme
ke sti sképsi su tus fílus tha kernáme.
Me tin paréa tin paliá ópu glentáme
gia to chatíri su emis ta piáta tha ta spáme.
Tha sas po mia istoría pu ’gine chrónia prin pollá
gia mia filía dinatí s’ álli chóra, s’ álli gi.
|
