Ένας εσύ, μία εγώ
μα εσύ μοιράζεσαι στα δυο.
Να συναντιόμαστε κρυφά
και ν’ αψηφούμε ποσοστά.
Όλα, μου λες, μονά-ζυγά
και το μηδέν στο πουθενά.
Μια πιθανότητα ζητώ
σε αριθμούς να κρατηθώ.
Όσα μου δίνεις κι όσα μου προσθέτεις
πίσω τα παίρνεις, τα αφαιρείς
Κάθε στιγμή μας, στην εξίσωσή μας,
μηδενικός αριθμητής.
Κι όσο, πλησιάζω, πολλαπλασιάζω
αυτά που εσύ τα διαιρείς.
Πως είναι αδύνατον θα πεις.
Εις άτοπον απαγωγή
του έρωτα οι λογαριασμοί
Είμαι ακέραιη εδώ
και από σένα αυτό ζητώ.
Θέλει ο έρωτας βουτιά,
πεθαίνει στα δεκαδικά.
|
Έnas esí, mía egó
ma esí mirázese sta dio.
Na sinantiómaste krifá
ke n’ apsifume posostá.
Όla, mu les, moná-zigá
ke to midén sto puthená.
Mia pithanótita zitó
se arithmus na kratithó.
Όsa mu dínis ki ósa mu prosthétis
píso ta pernis, ta aferis
Káthe stigmí mas, stin eksísosí mas,
midenikós arithmitís.
Ki óso, plisiázo, pollaplasiázo
aftá pu esí ta dieris.
Pos ine adínaton tha pis.
Is átopon apagogí
tu érota i logariasmi
Ime akérei edó
ke apó séna aftó zitó.
Théli o érotas vutiá,
petheni sta dekadiká.
|