Μες στη νύχτα μου σημάδι
Ανεβαίνεις μες στον ουρανό
Σαν σελήνη μ’ ένα χάδι
που φωτίζεις τον καιρό
Είναι δύσκολες οι μέρες
Μα τρυπάνε σαν χαρτί
Σαν του γέλιου σου οι σφαίρες
ακούγονται στη γη
Όσα κι αν ο χρόνος μας κλέβει
τα φέρνει πίσω μαζί σου μια στιγμή
όταν σε κοιτώ κάτι μου λέει
πως δεν έχει ακόμα τίποτα χαθεί
Κι αν σου κόσμου τα συντρίμμια
κάθε μέρα έχω σκοτωθεί
με ξυπνάς σαν ηλιαχτίδα
σαν ελπίδα το πρωί
Απ’ του κόσμου τα αγρίμια
που γεμίζουν φόβο την ψυχή
και τα στόματα με πείνα
είμαστε πιο δυνατοί
Είναι δύσκολες οι μέρες
γύρω πόνος και καταστροφή
μα του γέλιου σου οι σφαίρες
θα μου σώζουν τη ζωή
|
Mes sti níchta mu simádi
Anevenis mes ston uranó
San selíni m’ éna chádi
pu fotízis ton keró
Ine dískoles i méres
Ma tripáne san chartí
San tu géliu su i sferes
akugonte sti gi
Όsa ki an o chrónos mas klévi
ta férni píso mazí su mia stigmí
ótan se kitó káti mu léi
pos den échi akóma típota chathi
Ki an su kósmu ta sintrímmia
káthe méra écho skotothi
me ksipnás san iliachtída
san elpída to pri
Ap’ tu kósmu ta agrímia
pu gemízun fóvo tin psichí
ke ta stómata me pina
imaste pio dinati
Ine dískoles i méres
giro pónos ke katastrofí
ma tu géliu su i sferes
tha mu sózun ti zoí
|