Από παιδί μου λέγανε
δεν ζεις σε παραμύθι
πριγκίπισσες και πρίγκιπες
δεν ζουν στο ίδιο σπίτι.
Μα εγώ ποτέ δεν άκουγα
αυτά που λεν οι άλλοι
αλήτη με φωνάζουνε
και αγύριστο κεφάλι.
Στο θεό με στέλνεις
και από την κόλαση με παίρνεις
όταν σε κοιτάζω
μην σε χάσω πως τρομάζω.
Στο θεό με στέλνεις
το μυαλό μου παρασέρνεις
στα κρυφά σου μονοπάτια
στου κορμιού σου τα παλάτια,
στα κρυφά σου μονοπάτια
στου κορμιού σου τα παλάτια.
Και τώρα που μεγάλωσα
την βρήκα την ουσία
χρώμα απέκτησε η ζωή
και πήρε φαντασία.
Κι ας μην το γράψανε ποτέ
του κόσμου τα βιβλία
το παραμύθι έγινε
αληθινή ιστορία.
Στο θεό με στέλνεις
και από την κόλαση με παίρνεις
όταν σε κοιτάζω
μην σε χάσω πως τρομάζω.
Στο θεό με στέλνεις
το μυαλό μου παρασέρνεις
στα κρυφά σου μονοπάτια
στου κορμιού σου τα παλάτια,
στα κρυφά σου μονοπάτια
στου κορμιού σου τα παλάτια.
|
Apó pedí mu légane
den zis se paramíthi
prigkípisses ke prígkipes
den zun sto ídio spíti.
Ma egó poté den ákuga
aftá pu len i álli
alíti me fonázune
ke agiristo kefáli.
Sto theó me stélnis
ke apó tin kólasi me pernis
ótan se kitázo
min se cháso pos tromázo.
Sto theó me stélnis
to mialó mu parasérnis
sta krifá su monopátia
stu kormiu su ta palátia,
sta krifá su monopátia
stu kormiu su ta palátia.
Ke tóra pu megálosa
tin vríka tin usía
chróma apéktise i zoí
ke píre fantasía.
Ki as min to grápsane poté
tu kósmu ta vivlía
to paramíthi égine
alithiní istoría.
Sto theó me stélnis
ke apó tin kólasi me pernis
ótan se kitázo
min se cháso pos tromázo.
Sto theó me stélnis
to mialó mu parasérnis
sta krifá su monopátia
stu kormiu su ta palátia,
sta krifá su monopátia
stu kormiu su ta palátia.
|