Ανοίγει η σιδεριά
στου κόσμου τη μεριά
τα χρόνια μου της φυλακής
στα δάχτυλα μετράω
απ’ άλλο κόσμο έρχομαι
και να ’ξερα πού πάω
Ετούτο το κορμί πού να τ’ αφήσω
δυο χέρια να τ’ αγγίξουνε ζεστά
του κόσμου τα παράθυρα κλειστά
ποια πόρτα να χτυπήσω
Τραβάς ένα σουγιά
και κόσμε άντε γεια
Για μια γυναίκα έπαιξα
τα χρόνια μου στα ζάρια
και έχασα και πλήρωσα
χωρίς πολλά παζάρια
|
Anigi i sideriá
stu kósmu ti meriá
ta chrónia mu tis filakís
sta dáchtila metráo
ap’ állo kósmo érchome
ke na ’ksera pu páo
Etuto to kormí pu na t’ afíso
dio chéria na t’ angiksune zestá
tu kósmu ta paráthira klistá
pia pórta na chtipíso
Travás éna sugiá
ke kósme ánte gia
Gia mia gineka épeksa
ta chrónia mu sta zária
ke échasa ke plírosa
chorís pollá pazária
|