|
Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει, μας κυνηγάει
Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα
γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα
γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα
Πολύ κρύο, πολύ κρύο, πολύ κρύο εφέτος
Πιο κοντά, πιο κοντά
μουσκεμένα χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω τους
Μέσα στις τσέπες του παλιού πανωφοριού τους
έχουν μικρά τζάκια να ζεσταίνουν τα παιδιά
Κάθονται στον πάγκο κι αχνίζουν
απ’ τη βροχή και την από στάση
Η ανάσα τους είν’ ο καπνός ενός τραίνου
που πάει μακριά, πολύ μακριά
Κουβεντιάζουν
και τότε η ξεβαμμένη πόρτα της κάμαρας
γίνεται σαν μητέρα που σταυρώνει τα χέρια της
κι ακούει
Πιο κοντά, πιο κοντά
Τούτες τις μέρες…
Πιο κοντά, πιο κοντά
|
Tutes tis méres o ánemos mas kinigái, mas kinigái
Giro se káthe vlémma to sirmatóplegma
giro stin kardiá mas to sirmatóplegma
giro stin elpída to sirmatóplegma
Polí krío, polí krío, polí krío efétos
Pio kontá, pio kontá
muskeména chiliómetra mazevonte giro tus
Mésa stis tsépes tu paliu panoforiu tus
échun mikrá tzákia na zestenun ta pediá
Káthonte ston págko ki achnízun
ap’ ti vrochí ke tin apó stási
I anása tus in’ o kapnós enós trenu
pu pái makriá, polí makriá
Kuventiázun
ke tóte i ksevamméni pórta tis kámaras
ginete san mitéra pu stavróni ta chéria tis
ki akui
Pio kontá, pio kontá
Tutes tis méres…
Pio kontá, pio kontá
|
