|
Μες στην έρημο τη μαύρη πριν ακόμα ο ήλιος βγει
ξεκινάει ένας καμηλιέρης μια αφρικάνικη αυγή.
Και καθώς το βήμα σέρνει με καημό μες στην καρδιά
της ερήμου η αύρα φέρνει το τραγούδι από μακριά.
Τραγούδα, τραγούδα καμηλιέρη,
ετούτα εδώ τα μέρη σε θέλουν άνδρα κι όχι παιδί.
Μην κλαις γι’ αγάπη που σου πήραν,
εσένα είναι η μοίρα να ‘χεις στην άμμο αγάπη πιστή.
Μπόρες πολλές θα περάσεις,
σε χώρα θα φτάσεις τρελή, ξωτική.
Εκεί θα βρεις να ξεχάσεις,
εκεί θ’ αγκαλιάσεις φιδίσιο κορμί.
Τραγούδα, τραγούδα καμηλιέρη,
ετούτα εδώ τα μέρη σε θέλουν άνδρα κι όχι παιδί.
|
Mes stin érimo ti mavri prin akóma o ílios vgi
ksekinái énas kamiliéris mia afrikániki avgí.
Ke kathós to víma sérni me kaimó mes stin kardiá
tis erímu i avra férni to tragudi apó makriá.
Traguda, traguda kamiliéri,
etuta edó ta méri se thélun ándra ki óchi pedí.
Min kles gi’ agápi pu su píran,
eséna ine i mira na ‘chis stin ámmo agápi pistí.
Bóres pollés tha perásis,
se chóra tha ftásis trelí, ksotikí.
Eki tha vris na ksechásis,
eki th’ agkaliásis fidísio kormí.
Traguda, traguda kamiliéri,
etuta edó ta méri se thélun ándra ki óchi pedí.
|
