Ευχαρίστως θα την έδερνα λιγάκι
τη μικρή μου αδερφή που ήταν χαδιάρα
όταν μάγευε τα αγόρια με ένα κάτι
μα για μένα ούτε που έδιναν δεκάρα.
Ήταν βάσανο μεγάλο αυτά τα πάρτυ
σου κοβόταν η ανάσα να μιλήσεις
και νανούριζες τη νύχτα στο κρεβάτι
το φιλί που δεν τολμούσες να ζητήσεις.
Μα αν ήμουν χααδιάρα και πολύ πιο όμορφη
δεν θάταν η ζωή μου τρελή και ιδιόμορφη
και μπορεί στο κάτω κάτω να είμαι τυχερή
που το έφερε η ανάγκη να γίνω τρυφερή.
Το τηλέφωνό μου όποιος το ζητούσε
φανταζόμουνα πως ήταν κάποια νύξη
μα τις πιο πολλές φορές αποζητούσε
ένα φίλο την καρδιά του για να ανοίξει.
Κι έτσι έμαθα πώς γίνονται τα αγόρια
όταν μπλέκονται στα δίχτυα μιας χαδιάρας
κι όσο σκέφτομαι και τα δικά μου ζόρια
πέφτω ολόκληρη στα χέρια της κιθάρας.
|
Efcharístos tha tin éderna ligáki
ti mikrí mu aderfí pu ítan chadiára
ótan mágeve ta agória me éna káti
ma gia ména ute pu édinan dekára.
Ήtan vásano megálo aftá ta párti
su kovótan i anása na milísis
ke nanurizes ti níchta sto kreváti
to filí pu den tolmuses na zitísis.
Ma an ímun chaadiára ke polí pio ómorfi
den thátan i zoí mu trelí ke idiómorfi
ke bori sto káto káto na ime ticherí
pu to éfere i anágki na gino triferí.
To tiléfonó mu ópios to zituse
fantazómuna pos ítan kápia níksi
ma tis pio pollés forés apozituse
éna fílo tin kardiá tu gia na aniksi.
Ki étsi ématha pós ginonte ta agória
ótan blékonte sta díchtia mias chadiáras
ki óso skéftome ke ta diká mu zória
péfto olókliri sta chéria tis kitháras.
|